De VPRO laat in de aflevering van "Onzichtbaar Nederland" ook het effect van de eerste ruilverkaveling in Nderland (die van Ameland zien). In 1916 maakte Ameland geschiedenis. Er kwam, als eerste gemeente in Nederland, een vrijwillige ruilverkaveling tot stand. Nu was dat trouwens bittere noodzaak want het maakte een eind aan de enorme versnippering van de binnenweiden van Hollum en Ballum. Aan het begin van 1900 werd het gemeenschappelijk weidegebied, de marken, verdeeld in particulier bezit. Iedere boer die grazingsrecht had in het markegebied, kreeg naar verhouding een deel. Gemengde veeteeltbedrijfjes waren de belangrijkste bron van inkomsten op Ameland, dus werden de boerenzonen meestal ook boer. Zij hadden ook weer een stukje grond nodig. Zo ging de versnippering eindeloos door om de toch al kleine stukjes grond voortdurend weer verder te verdelen onder meerdere erfgenamen. De perceeltjes werden meestal afgerasterd met een steen op de vier hoeken. Ze waren zo klein dat de boeren onderling geregeld ruzie kregen omdat ze per ongeluk stukjes land van elkaar gebruikten. De ruilverkaveling onder de Ballumer mieden hield in, dat 3659 piepkleine perceeltjes werden teruggebracht tot 219 van een iets redelijker formaat, maar gemiddeld toch nog lang geen hectare groot. Nu was die versnippering in de mieden over het hele eiland opgetreden, dus moest elders ook wat veranderen. Dat geschiedde in 1924 in Hollum. Daar werden 4895 percelen, die met elkaar slechts 335 hectare besloegen, beperkt tot 501 stukken land, die dus elk nog geen hectare groot waren. In Nes-Buren werd er pas in de jaren vijftig van de 20e eeuw verkaveld, waarbij het ging om 1620 kavels over een oppervlakte van 562 hectare, die werden terug gebracht tot 506 percelen. Hier was de versnippering niet zover doorgevoerd als op het westelijke deel van het eiland. In de loop der tijden veranderen situaties en vragen soms om aanpassing.